Bij het binnenkomen van de zaal rees het vermoeden dat Samana een spetterend kerstfeest zou aanbieden. De tafels waren oordeelkundig gerangschikt. Op iedere tafel stond per persoon een ledlampje op batterij voor de sfeer. De mooie menukaart is ontworpen door Annie en Guy Saenen. Een pamflet vol wensen is opgerold en verbonden met een kunstig gehaakt engeltje, een creatie van Zr. Mia en de Crea leden van Samana. Een engel wordt ons toegewenst die een lichtbaken kan zijn. De vele verzorgde details zijn het onweerlegbaar bewijs dat dit door vrouwelijke handen gedaan is.
Nadat de voorzitter de vergadering geopend had, las Simonne een voorwoord  met een in memoriam voor de overleden leden. Lieven, onze nieuwe proost,  groette de disgenoten tafel per tafel. De meeste aanwezigen zijn of waren vrijwillig(er)-sters of mantelzorg(er)-sters. Dit bevordert de vriendschapsbanden aan tafel en in het dagdagelijkse leven.
Om de lippen los te krijgen mocht het aperitief feestelijk zijn, wie lust er geen bubbels!!!
De verbondenheid met het zuiden wordt aangehaald met een zuiderse vissoep.
Cécile vulde het eerste interludium op met een mooi kerstverhaal over de kracht van een fluit:

“Een herdersjongen zocht naar een verloren schaap toen er plots een engel voor hem verscheen en zei: ga snel naar Bethlehem, waar het Christuskind in de kribbe ligt. Neem deze fluit met zeven tonen en speel een lied voor het kerstekind. Onderweg doet de herdersjongen een aantal ondoordachte dingen waardoor de fluit steeds minder tonen krijgt. Eenmaal in Bethlehem heeft de fluit nog maar één toon wanneer hij die voor Christus speelt. Maar, het Kerstekind raakte de fluit aan en plots heeft de fluit weer zeven tonen en de herdersjongen speelt vol overgave een mooi lied voor het kerstekind“

Dit verhaal kan ook nog heden ten dage actueel zijn. Ook wij worden geconfronteerd met onvoorziene hinderpalen. Naarmate de tijdslijn opschuift verliezen ook wij snaren van ons zijn.
Het lage plafond van het zaaltje deed ons almaar luider praten totdat de kalkoenrollade op tafel kwam. Ondertussen kwamen de Kerkpoortclochards langzamerhand binnen, beladen met hun instrumenten en zware dozen. Met een gevulde maag konden wij genieten van hun repertorium aan schlagers en bekende liederen van Vlaamse artiesten. Iedereen zong uit volle borst mee en sloot elk nummer af met een door hen ontworpen slaginstrument.
Het dessert kon niet rap genoeg verorberd zijn want iedereen hunkerde naar het tweede deel van het optreden. Verzoeknummers uit hun bundel wisselden af met de standaard liederen van de clochards. Zoals steeds werd het te vlug 16 uur.
Samana heeft ons een vrolijke en rijkgevulde namiddag bezorgd.

Willy Depoorter